Naczelnik cywilny województwa podlaskiego, Władysław Rawicz, został stracony przez Rosjan w Siedlcach 159 lat temu – 21 listopada 1863 roku.

Urodzony w Warszawie w 1832 roku w rodzinie bankiera-ziemianina. Po nauczaniu domowym i ukończeniu warszawskiego IV Gimnazjum Realnego wybrał studia na niemieckiej akademii rolniczej pod Stuttgartem, gdzie angażował się również w działalność polskiej samopomocy i samokształcenia. Na początku lat 50. podróżował po zachodzie Europy. Wróciwszy do kraju pracował w dobrach ziemskich na Podlasiu, opowiadał się za pracą organiczną.

Związany ze stronnictwem białych w polskim podziemiu niepodległościowym, po wybuchu powstania styczniowego apelował do Rządu Narodowego o wstrzymanie walk ze względu na niemożliwość ich powodzenia. Mimo to pozostał lojalny władzom konspiracyjnym i pełnił urząd powstańczego naczelnika województwa podlaskiego. Dostarczał powstańcom żywność i odzież oraz sformował oddział strzelców konnych.

Po klęsce powstania starał się powołać na Podlasiu wzorcowy oddział złożony ze szlachty, lecz koncepcja upadła ze względu na jej „niedemokratyczność”. Rawicz aresztowany został przez Rosjan we wrześniu, na prośbę rodziny o jego uwolnienie zareagowali przyspieszeniem procesu karnego. Został publicznie stracony przez powieszenie, ułaskawienie cesarskie nadeszło już po egzekucji.

Pochowany w zbiorowej mogile na terenie obecnej SP nr 5. Owiany legendą Rawicz, wraz z księdzem Stanisławem Brzóską, stali się bohaterami Podlasia.

Zobacz również: