81 lat temu, 3 lipca 1941 roku, miał miejsce pogrom żydowskich mieszkańców Krzemieńca.

Krzemieniec w okresie międzywojennym znajdował się się w granicach II Rzeczypospolitej, był siedzibą powiatu krzemienieckiego w województwie wołyńskiego. Na początku lat 30. miasto zamieszkiwało 19 877 osób, z czego 8428 stanowili Ukraińcy, 6904 Żydzi, 3108 Polacy i 883 Rosjanie. Od października 1939 pod okupacją sowiecką.

Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 roku Krzemieniec został także objęty falą tzw. masakr więziennych NKWD, zamordowano wówczas ok. 150 osób, zarówno Ukraińców, jak i Polaków. 2 lipca do miasta weszli Niemcy. Odnalezienie zwłok zamordowanych więźniów było główną przyczyną pogromu, ukraińscy nacjonaliści zabili od 130 do nawet 500 osób.

Getto w Krzemieńcu utworzono w lutym lub marcu następnego roku w starej części miasta. Zamknięto w nim 8 tysięcy Żydów, Niemcy wykorzystywali ich do ciężkich prac, w getcie panował głód.

W 9 sierpnia 1,2 tysiąca Żydów-rzemieślników przeniesiono do pobliskiej Białokrynicy. Następnego dnia dowództwo SD przy udziale niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji przystąpiło do likwidacji getta. Przez dziesięć następnych dni Żydów rozstrzeliwano w rejonie dawnej fabryki tytoniowej i wrzucano do dołów i rowów.

Ostatecznie getto zlikwidowano na początku września. Na cześć pomordowanych wzniesiono w Krzemieńcu dwa pomniki.

Zobacz również: