Program realizowany na północy Ukrainy w okolicach Charkowa, na terenach, które przez miesiące były okupowane przez wojska rosyjskie.

Wiele wsi jest tu kompletnie zniszczonych, a tylko w niektórych tli się ludzkie życie. Mieszkańcy nie mogą tu wciąż jeszcze powrócić. Niektórych domów nie da się już odbudować, zaminowane są pola i podwórka, nie ma dotąd ani światła, ani gazu. Wokół wysadzone mosty. Przy drodze do Iziuma znajduje się kompletnie zniszczona miejscowość Grakowe. Za drogowskaz służy nadpalony czołg. Przez ponad sześć miesięcy stacjonowali tu Rosjanie. Nie ma domu, który nie ucierpiałby w czasie tej pożogi. Nie przetrwała ani szkoła, ani siedziba władz gminy, nie zachował się ani jeden sklep.

Ostrzelano nawet. prawosławną cerkiew. Mieszkańcy wyjechali stąd zaraz na początku wojny. Chociaż nie wszyscy. Okupację przeżyło czterdzieści osiem najstarszych osób. Chociaż przez wiele tygodni panował tu głód, nie było gdzie zrobić zakupów, okoliczne mosty były zburzone, to jednak ludzie przetrwali. Pomagał im jeden z mieszkańców Anatoli Wasiliew, którzy zdecydował się zostać, ponieważ nie chciał stracić swoich krów. Wszyscy jego sąsiedzi, uciekając, wypuścili swoje zwierzęta. Większość zginęła na zaminowanych polach.

Pan Anatol codziennie krążył między swymi sąsiadami i dowoził świeże mleko. Babcie z Grakowego twierdzą, że dzięki temu przetrwały. Pan Anatol miał kłopoty z okupantami. Gnębili, go za to, że jest Rosjaninem i zdecydował się czterdzieści lat temu żyć wśród Ukraińców. Dziś czuje się obywatelem Ukrainy, ale piętno „ruskiego człowieka”- pozostało. Wojna zadała wiele bólu, wyzwoliła wiele emocji. To nie tylko zniszczenia widoczne gołym okiem to unicestwienie wartości, które były ważne dla wielu ludzi.