Pierwszy 72-kilomterowy odcinek kolei regionalnej w Galicji Wschodniej, prowadzący z Tarnopola do Kopyczyniec (ob. obwód tarnopolski Ukrainy) został oddany do użytku 25 listopada 1896 roku – 126 lat temu.

Wschodnio galicyjskie Koleje Lokalne rozwinęły się stosunkowo szybko, gdyż już dwa lata później osiem linii łączyło pomniejsze miasta Galicji trasami o długości prawie 340 kilometrów. Na tabor, który Koleje miały do dyspozycji na tych trasach, składała się dziesiątka parowozów, ponad 40 wagonów pasażerskich oraz ponad 170 towarowych.

Liczba korzystających z przewozów kolei lokalnych także z czasem rosła: w 1898 roku, gdy Koleje rozpoczęły swoja działalność było to 163 tys. pasażerów, zaś w okresie tuż przed Wielką Wojną – prawie pół miliona. Warunki podróży podzielone były na trzy klasy wagonów, z czego z pierwszej klasy korzystało co najwyżej 0,5% podróżnych, a największą popularnością cieszyła się klasa trzecia, najtańsza, użytkowana przez ponad 80% pasażerów. Pozostali klienci Kolei podróżowali na zasadach taryfy wojskowej.

Także pod względem przewozów towarowych można było zaobserwować stały rozwój. Na samym początku funkcjonowania Koleje przewoziły około 80 tys. ton towarów i ładunków. Przed pierwszą wojną światową osiągnęły poziom przedziału 260-270 tys. ton.

Po Wielkiej Wojnie Galicja weszła w skład Rzeczypospolitej i dalszym prowadzeniem kolei lokalnych zajęły się Polskie Koleje Państwowe.

Zobacz również: