111 lat temu, 14 września 1911 roku, w Kijowie doszło do zamachu na Piotra Stołypina.

Absolwent Uniwersytetu Petersburskiego, w 1884 roku rozpoczął służbę państwową
w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Od 1902 gubernator guberni grodzieńskiej, w latach 1903–1906 guberni saratowskiej. Jako głowa MSW i premier kierował tłumieniem rewolucji 1905–1907, stosował sądy wojskowe w stosunku do rewolucjonistów ze skazywaniem na karę śmierci.

Jego urzędowanie powszechnie określano jako „reakcję stołypinowską”, gdyż uczynił z Dumy (parlamentu) instytucję fasadową o nikłych uprawnieniach. Stołypin jednak jednocześnie starał się modernizować państwo rosyjskie. Przeprowadził zakrojoną na szeroką skalę reformę rolną (pozwolenie na opuszczanie wspólnot wiejskich), w celu utworzenia socjalnego oparcia dla caratu na wsi.

W 1910 wysunął projekt wprowadzenia narodowościowego systemu kurialnego w guberni witebskiej, wołyńskiej, kijowskiej, mińskiej, mohylewskiej i podolskiej dla uniknięcia uprzywilejowania polskich ziemian. Wskutek oporu Rady Państwa premier nakłonił cara do wprowadzenia projektu w drodze ukazu. Mikołaj II postąpił zgodnie z radą Stołypina, lecz premier utracił zaufanie monarchy.

Stołypin został śmiertelnie raniony w zamachu w kijowskim teatrze, w obecności samego cara, przez eserowca Dmitrija Bogrowa, mającego powiązania z Ochraną. Postrzelony w rękę i w brzuch zmarł cztery dni później.

Zobacz również: