84 lata temu, 11 października 1938 roku, Prezydent RP Ignacy Mościcki wydał dekret o ponownym zjednoczeniu Zaolzia z Polską.

Po zakończeniu konferencji monachijskiej, 30 września Polska zażądała od Czechosłowacji korekty granicy na terenie Zaolzia w oparciu od zasadę rozgraniczenia etnicznego. Po otrzymaniu zgody, 2 października II RP przejęła okupowany od 1919 roku i przejęty bez plebiscytu przez Czechosłowację obszar ówczesnego powiatu Cieszyn.

Gdy już formalizacja zmiany granicy polsko-czechosłowackiej została uzgodniona, na teren Zaolzia weszło 35 tys. żołnierzy Wojska Polskiego pod dowództwem generała Władysława Bortnowskiego. Zajęcie Zaolzia odbyło się etapami i zakończyło się 11 października dekretem prezydenckim.

Wcielony obszar miał powierzchnię 906 km², populację około 218 tysięcy ludzi, z tego 200 tysięcy było Polakami. Administracyjnie kraina znalazła się w granicach województwa śląskiego. Na przyłączonych terenach rozpoczęto zmianę kadr w urzędach, na poczcie i w szkołach. Wprowadzono polskie ustawodawstwo, utworzono nowe komendy, komisariaty i posterunki policji, 29 parafii katolickich zostało włączonych do diecezji katowickiej.

Zachodnie mocarstwa potępiły Polskę za postawienie i tak już osłabionej Czechosłowacji tego typu ultimatum, reputacja II RP na Zachodzie bardzo przez to ucierpiała. Posunięcie takie w tym konkretnym momencie było wówczas i nieraz do dziś jest uznawane za wpisanie się Polski w zaborczą politykę III Rzeszy.

Zobacz również: