16 listopada 1914 roku, 108 lat temu, rozpoczęła się bitwa krakowska, której wynik przyczynił się do zatrzymania rosyjskiej ofensywy wgłęb Galicji.

Początek Wielkiej Wojny to dla armii austriackiej katastrofalny wręcz okres – w wyniku bitwy galicyjskiej we wrześniu Rosjanie zajęli Lwów, a po odparciu październikowej kontrofensywy niemiecko-austriackiej posunęli się jeszcze bardziej na zachód. Austro-Węgry nie otrzymały też żadnego znaczącego wsparcia ze strony Niemiec.

Dowództwo armii austriackiej nie mogło dopuścić do przerwania styczności wojsk państw centralnych, gdyż stanowiło to poważne zagrożenie dla obydwu odcinków wspólnego frontu. Z tego względu 2 Armia została przerzucona do sektora między Częstochową a Łodzią kosztem osłabienia odcinków w Karpatach oraz rejonie Krakowa.

Austriacki atak pod Krakowem miał zabezpieczyć miasto przed okrążeniem przez Rosjan. 1 i 4 Armia uderzyły na północ od Krakowa przy znacznym wsparciu artylerii fortecznej. Zatrzymało to impet ofensywy rosyjskiej ofensywy kosztem 70 tys. zabitych oraz rannych, co było dla Austriaków koniecznym sukcesem taktycznym. Do ich niewoli dostało się także ok. 28 tys. żołnierzy rosyjskich.

Walki pod Krakowem nie dały jednak monarchii Habsburgów zwycięstwa strategicznego nad Rosjanami. Dopiero po przeniesieniu się ciężaru walk na pole bitwy pod Limanową udało się skutecznie zatrzymać armię carską.

Zobacz również: