Rząd litewski premiera Mykolasa Sleževičiusa został obalony w wyniku przewrotu wojskowego 17 grudnia 1926 roku, 96 lat temu.

Aparat władzy państwowej w Republice Litewskiej opierał się na systemie, w którym największe kompetencje i uprawnienia posiadał jednoizbowy parlament, czyli Sejm. Został on zdefiniowany przez konstytucję, uchwaloną w 1922 roku przez Zgromadzenie Ustawodawcze. System ten, podobnie jak w Polsce tych lat, okazał się słaby i niestabilny – w latach 1918-26 na Litwie działało 11 gabinetów rządowych.

Wiosną 1926 roku na Litwie odbyły się wybory do Sejmu, powiększonego z racji przyłączenia Kłajpedy do Republiki trzy lata wcześniej. Zwycięstwo odnieśli w nich litewscy chadecy, lecz nowy rząd szybko stracił w oczach narodu ze względu na afery finansowe oraz narkotykowe i działanie na szkodę państwa, a Watykan uznał Wilno jako prowincję kościoła w Polsce podczas ratyfikowania konkordatu.

Takie położenie spraw mierziło wojsko, którego finansowanie zostało zmniejszone przez władze na rzecz walki z kryzysem. Dlatego obaliło ono prezydenta Kazysa Griniusa, a jednodniowy dyktator pułkownik Plechavičius poprosił Antanasa Smetonę, wcześniejszego pierwszego prezydenta kraju, o przejęcie władzy.

Smetona się zgodził i powołał nowy rząd na czele z Augustinasem Voldemarasem. Prezydent wraz ze Związkiem Litewskich Narodowców pozostali u władzy na Litwie aż do jej aneksji przez Sowietów w 1940 roku.

Zobacz również: